Luctor et Emergo. De wapenspreuk van de provincie Zeeland. “Ik worstel en kom boven”. Een spreuk die wijst op de strijd tegen het water in dit deel van Nederland.
Maar in die provincie zijn wij nog niet als wij op de startlocatie arriveren, de Prullenkast in Oudemolen. Een gehucht dat deel uitmaakt van de gemeente Moerdijk.
Wij worden hier echter bij de entree wel begroet door de provincie vlag van Zeeland, met in het midden het schild met de kroon van het Zeeuwse wapen.
De vlag toont verder vier blauwe en drie witte golvende banen. De blauwe strepen moeten de golven voorstellen en symboliseren het constante gevecht met het water.
Wordt het voor ons vandaag ook “worstelen” met de vragen en de opdrachten die de organisatie voor ons in gedachten heeft, en wie van ons komt er dan “bovendrijven” met het beste resultaat.
Maar daarvoor eerst weer heel wat geschuif om alles op z’n plaats te krijgen en natuurlijk weer even bijpraten over alle gebeurtenissen van de laatste tijd.
Ook nu staat alles weer netjes in het gelid, vandaag vierentwintig equipes waaronder zes introducés, een geweldige opkomst.
Wij zijn te gast bij de Prullenkast, in dit geval geen kast maar een oude boerderij die inderdaad vol staat met prullen, maar dan in de goede zin van het woord. En zoals blijkt, bijna alles is te koop.
Je komt hier bijna ogen te kort om alles te bekijken, maar daar is helaas niet zoveel tijd voor. Op naar de koffie met daarbij huisgemaakte lekkernijen.
Tijd om te vertrekken voor de rit, zoals zal blijken door een deel van Noord-Brabant, Zuid-Holland en Zeeland om weer te eindigen in Noord-Brabant.
Na een korte uiteenzetting van wat ons vandaag te wachten staat met daarbij een tas vol informatie, wat proviand en het routeboek, gaat het richting onze auto’s die zo hier en daar nog van een schildje worden voorzien.
Ook het laatste papierwerk wordt ingevuld.
Nadat er onderweg al gestopt is voor het beantwoorden van de eerste vraag, is het aansluiten voor een opdracht.
Een opdracht die enig inzicht en gevoel met zich mee moet brengen voor de bestuurder. Stilstaan, een merkteken op het laagste punt van de band, vooruit rijden en dan na één omwenteling van
het wiel weer eindigen met het merkteken op dezelfde plaats.
En … remmen is maar één keer toegestaan. Dat valt nog niet mee, maar toch blijkt een equipe dit goed te beheersen en weer, na één omwenteling van het wiel, exact uit te komen bij de beginstand. En wat later zal blijken door dit inzicht ook winnaar wordt van deze dag.
Na dit “geworstel” door iedereen met een aangebracht krijtstreepje en afgelegde afstand van het wiel per omwenteling, gaat het verder richting het dorp Oude Tonge in de provincie Zuid-Holland. Vandaar via Tholen weer richting Noord Brabant naar het dorp Nieuw Vossemeer.
Onderweg valt het op dat Zeeland heel langzaam één groot windmolenpark begint te worden. Ons landje heeft wereldwijd bekendheid vanwege haar molens, maar dat zijn dan toch niet deze.
Nieuw-Vossemeer, wat kunnen wij daar verwachten. De lunch is in het Huys van Roosevelt, dat de verbinding uitstraalt tussen Nieuw-Vossemeer met Franklin D Roosevelt, de tweeëndertigste president van de Verenigde Staten van 1933 tot 1945.
Zeker is dat zij afstamden van de Nederlander Claes Martensen van Rosenvelt, die rond 1650 in het huidige New York voet aan land zette. Mogelijk van het Zeeuwse eiland Tholen, waar tussen Poortvliet, Tholen en Oud-Vossemeer een hoek grond lag die al in 1481 als het Rosevelt bekend stond.
Bij de entree van het Roosevelt Huys prijkt het familiewapen uit die tijd, en binnen een collage van foto’s en covers van Time Magazine met de familie Roosevelt als onderwerp.
Ook in de ruimte waar wij kunnen genieten van een uitstekend verzorgde lunch, komt de verbinding van dit dorp met deze familie zeer sterk naar voren in enkele portretten, met daarbij zeer markante uitspraken van deze personen.
Over deze bovenstaande pakkende uitspraak was een vraag, maar ja als deze in het trappenhuis hangt en niet te zien is als je naar boven loopt voor de lunch, is het wel even zoeken waar je het antwoord moet vinden.
Tijdens de lunch geeft de eigenaar van dit prachtige pand, nog een korte uitleg over de historische verbinding tussen Nieuw-Vossemeer en de familie Roosevelt.
Buiten nog een vraag over onze verkeerskennis, wat is de maximum snelheid als een weg deze markering heeft ?
Deze vraag wordt aan ons voorgelegd door Annie, die vandaag deel uitmaakt van de organisatie. Het antwoord is 100 kilometer. Vreemd genoeg kom je dit soort markeringen alleen maar tegen in de provincie Zeeland.
En dat is niet alles, ook wordt van ons verwacht of wij weten wat de naam van de boom is die tussen het Huys van Roosevelt en de kerk staat. Er wordt een poging gedaan om dit met een foto van het blad en een speciale app te weten te komen. Helemaal lukken wilde dit niet. Iemand met een beetje groene vingers weet natuurlijk dat dit een Catalpa of Trompetboom is.
Vanaf hier gaat het weer verder via een deel van Zeeland naar de finishlocatie in Noord-Brabant, de Boschwachter in het Liesbosch ten westen van Breda.
Met behulp van enige assistentie worden de antwoordkaarten verzameld en het aantal behaalde punten per equipe vastgesteld.
Gevolgd door een korte toelichting van Jac wat de juiste antwoorden op de diverse vragen waren, waarbij niet vergeten wordt wat de uitslag was van de proef onderweg. Deze proef bleek uiteindelijk het kaf van het koren te scheiden.
Winnaars van deze dag Wim en Tony geflankeerd door Jac en Annie.
Ook kon nog even worden bekeken, mocht het onderweg met de vragen fout zijn gegaan, wat de juiste antwoorden waren. Ook deze dag wordt weer afgesloten door onze voorzitter met een dankwoord richting de organisatie. Op naar de volgende rit … de Achterhoekse Veluwe rit 14, 15 en 16 september.
