Ook dit jaar weer een drie daagse rit en wel door de Noord-Eifel met als start locatie Kasteel Ter Worm in Heerlen. Voor de organisatie een prachtige omgeving om zeventien equipes welkom te heten op een sfeervol terras met koffie of thee en luxe Limburgse vlaai.
Na natuurlijk weer te hebben bijgepraat, een gedegen briefing met daarbij een korte toelichting voor de eerste drie trajecten sloeg de schrik bij de dames even om het hart toen werd medegedeeld dat voor de klassering van vandaag niet alleen het totaal aantal gereden kilometers van belang was, maar ook een vraag bestaande uit veertien foto’s waar men zich de gehele dag mee mocht bezig houden.
Dat werd dus, zo was de verwachting, weer opperste concentratie voor de navigatrices en weinig genieten van de mooie wegen en de prachtige omgeving. Er werd opgelucht gereageerd toen bekend werd dat de vragen niets met de rit te maken hadden maar louter en alleen gingen over afbeeldingen van handige keukenhulpjes … waar worden deze voor gebruikt ?
Een opgaaf die toch wat moeilijker was dan aanvankelijk werd gedacht en onder de dames heel wat stof deed opwaaien.
Na dit alles werd het tijd om weer terug te keren naar de voor deze drie dagen bepakte en bezakte automobielen om een begin te maken met de eerste twee trajecten, beschreven route en bolletje-pijltje, richting Monschau. Deze route voerde ons door het mooie Limburgse landschap via Wittem en Vijlen om vervolgens bij Vaals de grens van Nederland met België te passeren.
In Monschau was het bij Café Thelen tijd voor de lunch bestaande uit een richtige Deutsche kalte Platte. Dit alles in een omgeving die zeer treffend is voor dit Duitse stadje met toch ook weer een duidelijk aanwezig Nederlands accent.
Van hieruit richting Simonskall via een prachtige rit rond de Rur Stausee. Simonskall was in dit geval de finish voor vandaag en tevens de plaats waar ons hotel voor de komende twee dagen staat … Landhotel Kallbach.
De organisatie nam natuurlijk een kortere route om nog een speciale ontvangst voor alle deelnemers in de grond te slaan. De altijd zo gevreesde controle letters die bij menige rit in het achter ons liggende jaar het verschil kon maken … je zal maar een cruciale letter hebben gemist … tussen een eerste of een tweede plaats, werden in dit geval om de zoveel meter langs de weg door een beekdal naar het hotel neergezet … met als eindresultaat het woord … WELKOM.
Bij het hotel was een deel van de parkeerplaats voor Classique en Route gereserveerd maar andere gasten hadden zich hier niet zo aan gestoord zodat het voor ons zoeken was naar een plaatsje … maar na enig passen en meten stond al het rollend materiaal op zijn plaats.
En na dit alles was het natuurlijk het moment om alles wat deze dag ’s morgens wellicht met enige moeite in de auto was verdwenen … weer uit te pakken.
Nadat alle kamersleutels waren verdeeld en iedereen had kennis gemaakt met het onderkomen voor twee dagen was het tijd om deze dag, voor wat de rit betreft, af te sluiten op het terras. Het moet gezegd worden dat de weergoden, ondanks de wat slechtere voorspellingen voor deze drie dagen, ons tot nu toe goed gezind waren.
En natuurlijk werd nu ook de klassering voor deze dag bekend gemaakt, de foto vraag van 16 september. Het bleek dat deze bij de dames en misschien ook wel de heren toch wat denkwerk had gekost om de goede benaming of omschrijving bij de diverse foto’s te vinden. Natuurlijk waren er enkele inkoppertjes bij zoals een dunschiller.
Na een gedegen uitleg van Nanke over de wat minder bekende voorwerpen was het tijd voor de uitslag van deze dag.
De equipe Anke en Hein scoorden hoog met tien goede antwoorden en waren dus winnaar, gevolg door Fleur en Toon die deze rit als introducé meereden met acht juiste antwoorden. Goede derde werden Leny en Tom met zeven goede antwoorden. Plaats drie was een ex aequo van drie equipes dus in dit geval gaf het totaal aantal gereden kilometers de doorslag.
De dag wordt afgesloten in de bierkelder van het hotel.
Na het ontbijt de volgende dag kan er een begin worden gemaakt met dag twee en die begint natuurlijk met een briefing en bijzonderheden over de vandaag te rijden trajecten. Er was de dag er voor door Wiel aangekondigd dat dit om kwart over negen zou zijn en als Wiel zegt; “Kwart over negen”, dan is dat ook kwart over negen. Zorg dus dat je op tijd bent. Zo niet dan is de kans aanwezig dat er wat cruciale informatie wordt gemist.
Na nog een voorruit te hebben schoongemaakt, het beter bevestigen van het rally schild en de controle van het oliepeil is het tijd om de route boeken uitvoerig te bestuderen … wat brengt deze dag. Opvallend was ook dat er dames zijn die de kleur van hun kleding aanpassen aan de kleur van de controle kaart van die dag.
Niet lang na het vertrek voor het eerste traject werd onze hele groep tegengehouden door de organisatie van een rit in de omgeving van het dorp Vossenack. Dit had alles te maken met een Bergprüfung für historische Autombile.
Met andere woorden de weg was afgezet voor een heuvelklim met historische automobielen. Gelukkig begreep de organisatie ons probleem en nadat iedereen aanwezig was werd ons hele clubje met een volgwagen over het in aanbouw zijnde parcours geloodst om vervolgens onze rit weer te kunnen vervolgen. Dat is nog eens service.
Wij hebben bij diverse ritten al heel wat meegemaakt waar het gaat om onverwacht opdoemende afzettingen op een traject voor bijvoorbeeld een braderie of dranghekken die de doorgang versperren vanwege een uit het niets komende wielerwedstrijd.
In het geval van deze dag was dat een onverwachte helikopter die midden op de weg stond om medische hulp te verlenen aan een verkeersdeelnemer die plotseling onwel was geworden. Maar met behulp van de piloot van dit technisch vernuft werd het ons mogelijk gemaakt om het gele gevaarte op veilige wijze te passeren.
Dus na dit alles richting Müsch voor de lunchstop … Sions Eifeler Räucherkammer, een zalm rokerij met daarbij een winkel en natuurlijk een restaurant. Bekend in de wijde omgeving vanwege de uitstekende kwaliteit … met recht het neusje van de zalm.
Het was dus weer parkeren met dit keer toch een paar kenbaar vermoeide automobielen. Een Saab met een motor die wat te warm wordt. Oorzaak lucht in het koelsysteem … dus ontluchten en een MG met hetzelfde probleem dus … de motorkap open gezet voor wat frisse lucht.
Een voortreffelijke lunch met een rijk gevuld bord … hier waren geen vragen over.
Ook begint het interieur van sommige auto’s al wat sporen te vertonen van twee dagen rijden.
Tijdens de lunch lag op alle tafels een folder met wat informatie over de producten van deze zalmrokerij, zoiets ligt er niet voor niets en een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Hierin was het antwoord te vinden op een vraag tijdens het tweede traject.
Het magische getal was 13 en niet 11 … dat sloeg op het aantal specialiteiten die deze rokerij te bieden heeft.
En zoals gebruikelijk aan het einde van een dag weer bijpraten op het terras van het hotel met uiteraard de antwoorden op de vragen die Wiel weer geheel op eigen wijze aan een ieder bekend maakte. Zoals al gezegd het magische getal vandaag was 13 en de equipe Hein en Anke hadden dat als enige juist ingevuld op de controle kaart, wat hun dan ook terecht de eerste plaats opleverde. Tweede werden Pieter en Mariëtte en derde Dion en Phil.
De prijzen werden weer zoals elke dag door Nanke uitgereikt aan de winnaars, met daarbij altijd wat uitleg over wat het is en hoe het te gebruiken. Alles zorgvuldig uitgekozen bij een bekende kookwinkel in Eersel en natuurlijk op luxe wijze verpakt.
En ook deze dagen wordt de techniek bij de mannen niet vergeten … praten over auto’s en in dit geval moesten er ook een paar bereidwillige handen aan te pas komen om een in de strijd gesneuvelde cruciale snaar van de dynamo van een Citroën SM te vervangen. In dit geval door de snaar van de airco pomp die dezelfde afmeting bleek te hebben. Resulterend in het afscheid nemen van de airco … maar wel weer spanning hebben op de techniek.
De laatste dag begint na wat regen gedurende de nacht met laaghangende bewolking tussen het heuvelachtige landschap van de Noord-Eifel. Na een stevig ontbijt en het inpakken van alle bagage staat iedereen weer in de startblokken om aan de laatste trajecten van deze Eifel-Herfsttour te beginnen.
Op weg naar Ruijckholt voor de lunch met onderweg wat vragen over onder andere in welk land rijden wij nu en uit welke richting komen treinen over dit viaduct, is dat nu Duitsland of België, Vlaanderen of Wallonië. Iets wat in deze omgeving bijzonder verwarrend kan zijn gezien de grenzen van landen of gebieden die voor ons nogal onlogisch op de landkaart staan.
Van Rijckholt richting Weert waarbij het Blaakven dan uiteindelijk de finish was van onze drie daagse rit. Maar onderweg natuurlijk ook weer de nodige vragen. Verbaasd was iedereen dan ook dat de route ons voerde langs het “Musée du Silex” via een smal weggetje van Belgische kwaliteit. Een kasteel geheel opgebouwd uit silex wat een andere benaming is voor vuursteen.
Een bombastisch bouwwerk op een plaats waar je dit niet verwacht. Met in dit geval een vraag over de figuren die de vier hoektorens sieren. En dat veroorzaakt natuurlijk enige vertraging in het hele gebeuren … aansluiten dus.
Vanaf dit punt zuid van Maastricht richting de finish via een typisch Belgisch landschap, lange straten met daarlangs veel huizen. Rond half vier druppelden de equipes binnen bij het Blaakven. Nadat iedereen een plaatsje had gevonden was het tijd om ook de vragen van deze dag te beantwoorden en om te zetten in de klassering.
Er was nog even discussie over een vraag van een te passeren watertje. Wat wordt verstaan onder een beek of riviertje … maar ook in dit geval, het is deze dagen al vaker gezegd, heeft de organisatie altijd gelijk.
De klassering voor deze dag viel wat anders uit dan wij de laatste twee dagen gewend waren. Hein en Anke waren tot ieders verbazing niet als eerste geëindigd na dit toch twee dagen zeer overtuigend te hebben gedaan. De eer viel in dit geval te beurt aan Jan en Marijke, tweede Hein en Anke en in dit geval derde Ad en José.
Wij kunnen terugkijken op een zeer geslaagde Eifel-Herfsttour, een fantastisch gezelschap en weersomstandigheden die zeer goed waren gezien het jaargetijde.
Organisatoren van deze rit … Ton en Wiel.