Als wij spreken over Holland dan hebben wij het niet over Nederland, maar over een streek in het westen van ons land. In vroeger jaren was dit het Graafschap Holland en in later jaren het Gewest Holland. Holland is dus geen Nederland en Nederland is dus geen Holland.

Het vroegere grondgebied van Holland komt ongeveer overeen met de huidige provincies Noord – en Zuid Holland.

Door het nationaal bureau voor toerisme is van Holland echter een merknaam gemaakt, denk maar aan de televisie programma’s; “The Voice of Holland”, “Ik hou van Holland” en “Heel Holland bakt”.

Dus als momenteel over Holland of Nederland gesproken wordt, dan hebben wij het eigenlijk over hetzelfde grondgebied … weer een stukje geschiedenis dat in onze snelle maatschappij verloren is gegaan.

Het groene hart van Holland wordt ingesloten door Rotterdam, Zoetermeer, Den Haag, Leiden, Haarlem, Amsterdam en Utrecht. Het gebied zelf is een weide-veen gebied en valt momenteel onder beschermd Hollands landschap.

Tot zover wat informatie over, wellicht voor velen, een redelijk onbekend stukje Nederland.

Onze start locatie voor deze drie daagse rit is gelegen in de gemeente Esbeek.

Gebouwd in 1920 in opdracht van levensverzekeringsmaatschappij de Utrecht, als vakantiehuis voor haar medewerkers. Zij konden hier in alle rust van hun vrije dagen genieten in een bosrijke omgeving.

De naam van dit alles is “Huize Rustoord” gelegen op het landgoed de Utrecht. De belangstelling om hier tijdens vakanties te verblijven, was zo groot dat er in 1936 nog een vleugel is aangebouwd.

Tijdens de tweede wereldoorlog is het gebruikt om evacuees uit het westen van Nederland op te vangen en tijdelijk te huisvesten. Na de oorlog kreeg het weer de functie van vakantiehuis, totdat het in 1976 werd gesloten.

In het jaar 2000 is het gekocht door het familiebedrijf de Bruijn, die het in twee jaar tijd tijdens een volledige restauratie weer heeft teruggebracht in de oorspronkelijke staat met alle grandeur van weleer. Onder een dak is een drie eenheid ontstaan … restaurant, hotel maar bovenal een kunstgalerie.

Rond half tien gaat het, nadat alles is geparkeerd en iedereen een klein stukje heeft gelopen langs diverse kunstobjecten, richting de entree van dit sfeervolle optrekje.

Na binnenkomst wordt er al direct kennisgemaakt met een overweldigend interieur … een kunst galerie in de overtreffende trap.

Na een kort welkomstwoord, gevolgd door een toegift van onze voorzitter, wordt het zo langzamerhand tijd om de officiële aftrap te geven voor deze drie daagse … een algemene briefing met daarin verwerkt de bijzonderheden voor deze eerste dag.

En … de komende dagen geen vragen, geen opdrachten en geen letters en foto’s die alleen maar aan de rechterkant van de weg staan. Gewoon lekker toeren met z’n allen en genieten van de omgeving.

Zijn de meesten van ons vanmorgen vroeg met wat motregen vertrokken van huis, de weersverwachting ziet er voor het resterende deel van vandaag en de komende twee dagen ongekend goed uit … droog en temperaturen dik boven de twintig graden … cabrio weer !

Vanochtend rijden wij via een deel van midden Brabant naar een fortificatie voor de lunchstop in de omgeving van Poederoijen.

Het betreft hier een van de verdedigingswerken van De Nieuwe Hollandse Waterlinie … de batterij onder Poederoijen. Een bunker voor het opslaan van munitie en tevens het onderkomen voor de manschappen ten tijde van oorlog.

Deze batterij stond met losse stukken geschut garant voor de verdediging van het omliggende rivierengebied en moest ook de vestingen Woudrichem en Loevestein vrijwaren voor een eventuele vijandelijke aanval.

Bij deze batterij stond het huis van de Fortwachter, om het geheel in tijden van vrede te onderhouden en te bewaken. Dit huis is in de jaren vijftig van de vorige eeuw afgebroken en op dezelfde plaats is een jaar of drie geleden brasserie “De Buurman” verrezen.

Wij mogen onze auto’s opstellen op het gras rond dit tot de verbeelding sprekende bouwwerkje, maar het is na aankomst even wachten omdat er wat plaatjes worden gemaakt van een bruidspaar met het voltallige gevolg.

Maar na enige tijd is het dan zover ….

… wij kunnen naar onze “groene” parkeerplaats, en als alles op z’n plek staat gaat het richting lunch.

Rond twee uur is het weer tijd om te vertrekken.

Het middag traject voert ons, onder andere over de Heerlijkheid Mariënweardt bij Beesd en de Appeldijk, richting Tricht en Geldermalsen naar ons hotel in Houten.

Tegen half vijf komen de eerste binnen en dan wordt er aangeschoven in de lobby van het hotel voor een glaasje wijn en een pilsje.

Tegen de avond aan tafel voor een drie gangen keuze menu.

Zo’n eerste avond wordt het vanzelf wat later dan verwacht. Tegen elven zakt de vermoeidheid er toch wel een beetje in. Tijd dat wij onze kamers gaan opzoeken … morgen gaan wij kennis maken met het Groene Hart van Holland.

Zaterdagmorgen zeven uur … het geluid van een wekker zegt ons dat het tijd is om op te staan, en bij het openschuiven van de gordijnen blijkt dat wij vandaag niet de eersten zijn.

Een strak blauwe lucht met een groepje heteluchtballonnen die langzaam op lage hoogte over het hotel schuiven … een prachtig schouwspel.

En zo s’morgens vroeg wordt er ook al aan de techniek gewerkt … dat ouwe “spul” vraagt zo nu en dan toch wel wat extra aandacht.

Voor een groepje zwanen, die voor de ingang van het hotel hun domicilie hebben, is de dag zo te zien ook nog niet begonnen … alles is hier nog in diepe rust.

Badderen … en op naar het ontbijt, gebakken eieren met spek, bruin brood, croissants, en zoals wel eens wordt gezegd … “De keuze is reuze” bij deze hotelketen. Dit alles vergezeld van een lekkere bak koffie of thee met zo hier en daar een glas melk of jus do’range.

Daarna in de lobby de briefing voor vandaag.

Zoals altijd een aandachtig publiek om maar niets van het verhaal te missen … en als er geen vragen zijn worden de routeboeken voor vandaag uitgedeeld.

Ook wordt bij een redelijk aantal deelnemers na de dagelijkse briefing, net zoals gisteren bij de start, de smart Phone ter hand genomen. Dit daar er boven de kaartjes van de trajecten die in het routeboek aanwezig zijn een zogenaamde QR code staat, waarmee het traject kan worden gedownload.

Bij het begin van de route eenvoudig op start drukken … en uw actuele positie op onze aardbol loopt tijdens het rijden met u mee en volgt de route … tenminste als u hier niet van afwijkt.

Blijkt toch een waardevol hulpmiddel om, ja ook deze dagen, na een enkele wegafzetting weer op eenvoudige wijze op de route terug te komen.

Zeker ook als de uitzetter van deze drie daagse bij de vermelding van de afstand tussen twee bolletje-pijltje situaties over een van de dijken langs een rivier een afstand neerzet, die nou niet bepaald overeenkomt met de werkelijkheid. Ook hier geeft de QR code uitkomst, en als je die niet hebt gedownload wordt het toch even puzzelen en zoeken naar de waarheid.

Half in de ochtend wordt er gestart, waarbij een enkeling wordt uitgezwaaid.

Het eerste traject heeft een lengte van zo’n vijfenzeventig kilometer en gaat door het zuidelijk deel van het Groene Hart …

… richting Breukelen voor de lunch … Buitenplaats Slangevegt.

Waar onze tafel wacht om “bevolkt” te worden …

…. en als organisatie van deze drie daagse zijn wij wat aan de vroege kant, dus het is in alle rust even wachten voordat de eerste auto’s arriveren.

Prachtig weer en een omgeving die tot de verbeelding spreekt.

Het middag traject gaat een klein stukje zuid langs de westelijke kant van de Vecht richting Maarssen, dan gaat het via de oostelijke kant van deze rivier weer richting het noorden om vervolgens weer noord van Baambrugge het Groene Hart binnen te rijden.

Bij het eerste deel van dit stukje langs de Vecht is het mogelijk om vanaf onze lunch locatie iedereen voorbij te zien komen over een bruggetje aan de overkant.

Een mooie gelegenheid om een enkele passant op de gevoelige plaat vast te leggen, samen met een van de vele voorbijkomende boten.

Het gaat vanaf hier naar Loenen aan de Vecht, met zo links en rechts prachtige buitenplaatsen met ” luxe optrekjes” van voormalige Amsterdamse kooplieden uit vroeger eeuwen.

Na al dit moois is, na het passeren van een van onze vele snelwegen, het Groene Hart weer aan de beurt.

Met, helaas noodgedwongen, zo af en toe een klein stukje bewoonde wereld

Via de omgeving van Lopik richting ons hotel, waar weer door een groot deel van ons de lobby wordt bezet. Ervaringen uitwisselen van deze zonovergoten dag in een prachtige groene omgeving.

Onze plek in het restaurant is niet veranderd, alleen is het streven dat de tafelschikking wat anders “uitpakt” dan de eerste avond.

Wat dan wel opvallend is, dat een van de tafels volledig wordt “bemand” door het merendeel van onze dames … is dit wellicht een voorteken voor ons “clubke” in de nabije toekomst ?

Ook vanavond weer met z’n allen gezeten tot in de late uurtjes, waarbij door sommigen dit nog enigszins is verlengd door het nemen van een “afzakkertje”.

Zondagmorgen … de briefing is een haf uurtje later zodat iedereen in de gelegenheid is om even rustig te ontbijten en in te pakken. Ook nu is het weer verzamelen in de lobby voor de bijzonderheden van deze dag.

Ook dit maal, net als de eerste twee dagen redelijk wat aandacht voor de smart Phone, om de QR codes van vandaag te downloaden, toch wel handig.

Het ochtendtraject gaat richting Litoijen.

En wel naar het voormalige gemeentehuis van dit dorpje aan de rivier. Gebouwd in 1906  met de voor die tijd karakteristieke symmetrische bouwstijl en de dubbele trap naar het bordes. Deze trappen leiden naar de officiële ingang van wat nu een rijksmonument is, de “bel etage”.

Dit gebouw heeft tot 1936 de functie van gemeentehuis gehad. In dat jaar werd Lithoijen bij de gemeente Lith gevoegd. Het is na die tijd in hoofdzaak woonhuis geweest, tot het in 1995 de functie kreeg van restaurant … “Het Raadhuis”.

Het is zondag en het plein in het centrum van Lithoijen, dat grenst aan dit historische pand, ademt een serene rust uit.

De lunch is in de voormalige raadszaal waar de tafels al zijn gedekt met prachtig porseleinen servies van weleer.

Nadat als laatste hindernis richting dit adres het pontje van Lithoijen is genomen, wordt er geparkeerd bij de kerk.

Langzaam gaat het richting het Raadhuis, waarbij sommigen graag willen weten hoe het voelt om eens op een bordes te staan.

Het duurt niet lang of iedereen heeft een plaatsje gevonden in de sfeervolle Raadszaal voor een wel zeer uitgebreide en overdadige lunch.

Tijd voor het laatste traject richting de finish locatie … restaurant Crijns in Bladel. Waarbij wij weer langzaam in een voor ons bekende omgeving terecht komen.

Maar voordat dit gaat gebeuren wordt er natuurlijk eerst nog een plaatje gemaakt van ons drie daagse “clubke”.

Wij gaan de laatste fase in van deze dagen, richting eindpunt …

… zoals al gezegd Crijns in Bladel

Een hapje en een drankje ter afsluiting van dit drie daagse festijn.

Maar dan wordt het uiteindelijk toch wel tijd om als organiserend echtpaar deze drie dagen af te sluiten. Waarbij door ons wordt gezegd dat wij hier eigenlijk met lege handen staan.

Geen vragen, geen antwoordkaarten, geen klassering met als resultaat geen prijzen om uit te delen. Dat mag dan wel zo zijn … maar wij staan er wel met een fantastisch goed gevoel.

Drie dagen op stap met dit gezelschap … mooier kan het niet worden !

Maar goed … onze voorzitter treedt hierna voor het voetlicht met een korte terugblik op wat achter ons ligt. Wij als de gangmakers van dit alles horen dit aan waarbij de overtreffende trap, waar het gaat om deze dagen, bijna wordt overschreden.

Een beetje als “bruidspaar” … laat je dan dit alles, overladen met een grote dosis humor, over je heen komen.

Ook wordt er nog even stil gestaan bij het diner van zaterdagavond … de door de dames “bemande” tafel. Met als uitkomst dat er door onze voorzitter even aandacht wordt gevraagd voor de belangrijke rol die onze wederhelften innemen binnen onze stichting.

En uitgaande van het laatste komt Heleen de eer toe, om nogmaals wat te zeggen en een enveloppe te overhandigen als dank voor het organiseren van dit drie daagse festijn.

Napraten, afscheid nemen en weer naar huis.

Wat iedereen toch wel is bijgebleven, is de rust en het weidse landschap van het Groene Hart van Holland in een omgeving in het westen van ons land dat bij ons bekend staat als, dichtbevolkt, druk en veel verkeer. Wij zijn met z’n allen zeker weer een ervaring rijker.

Onze laatste rit van dit seizoen is twintig oktober … ook dit jaar is voor ons als Classique en Route weer voorbijgevlogen.

Organisatoren van deze rit … Ton en Nanke