Je moet het maar durven om als “nieuwbakken” deelnemers van Classique en Route te zeggen dat je een rit gaat organiseren.
Het onderstaande viertal … Frans, Bie, Walter en Inge zijn de uitdaging echter aangegaan en hebben, zoals zij zelf beweren, als “jonkies” binnen ons “clubke” een rit voor ons uitgezet met de klinkende naam …
“BACK TO THE FIFTIES”.
Een naam die zeker tot de verbeelding spreekt … maar waarom gaan wij eigenlijk terug naar de vijftiger jaren ?
De start locatie vandaag … de Emmamolen in Nieuwkuijk.
De Emmamolen is een ronde, stenen stellingmolen met een kap bedekt met dakleer in het Noord-Brabantse Nieuwkuijk ten westen van ‘s-Hertogenbosch.
De molen dateert uit 1886 en is vernoemd naar Emma van Waldeck-Pyrmont, koningin-regentes der Nederlanden van 1890 tot 1898. In 1966-1967 is de molen voor het laatst gerestaureerd.
De wieken steken mooi af tegen een staal blauwe lucht waarbij de temperatuur, zo is voorspeld, in de loop van deze dag richting de dertig graden gaat.
Ook de kleuren van de nogal nonchalant in een heg “geparkeerde” klapstoeltjes dragen bij aan het zomerse gevoel.
Een deelnemersveld van vierentwintig equipes, niet niks als je als je voor de eerste keer een “ritje” organiseert.
Rond negen uur verzamelen en opstellen langs de kant van de weg. Levert weer mooie plaatjes op en maakt ook maar weer eens duidelijk wat een verscheidenheid aan rijdend historisch erfgoed Classique en Route binnen haar gelederen heeft.
Een van de equipes verschijnt voor het eerst aan de start met een Nissan Figaro. Een retro auto, geproduceerd als cabriolet door de Japanse autofabrikant Nissan.
De Figaro werd voorgesteld tijdens de Tokyo Motor Show van 1989 met de slogan “Back to the Future”. De eerste 6000 exemplaren gingen zo vlot van de hand dat Nissan besloot er nog 14000 bij te bouwen. Zij werden verkocht aan diegenen die een winnend lot hadden getrokken in een loterij die door Nissan werd georganiseerd.
Alle Figaro’s hebben het stuur aan de rechterkant. Zij zijn uitgerust met airconditioning, een open dak, een cd-speler – de eerste auto waarin dit standaard werd voorzien – en met leer beklede stoelen. De viercilindermotor van 987 cc heeft 76 pk en is voorzien van een turbolader. Hij is alleen geleverd met een automatisch versnellingsbak met drie versnellingen.
Hoog tijd voor wat bij ons al vele jaren de gewoonte is … koffie met in dit geval “kruimige” appeltaart.
En niet te vergeten de starttafel met Inge en Bie. Wij krijgen hier niet alleen het routeboek maar ook een “goodybag” met wat proviand en heel belangrijk bij de verwachte tropische temperaturen … een paar flesjes water !
Iedereen heeft inmiddels een plaatsje gevonden op het zonovergoten terras.
Waarbij sommigen, met de naam van deze rit als leidraad, de kleding voor vandaag enigszins hebben aangepast.
Buiten de Nissan Figaro wordt er aan het deelnemersveld ook enige kleur toegevoegd door een voor ons nog niet eerder gezien fenomeen binnen ons “clubke” … een vuurrode Daf Marathon.
In 1973 kwam Daf’s sportiefste ooit op de markt. Een Marathon uitvoering was er eerder als Daf 55, met een kleine 60 PK, bredere wielen en de kenmerkende striping, maar deze had de 1100 cc viercilinder van Renault.
De 66 Marathon kreeg van dezelfde fabrikant een 1300 cc versie achter de dubbele koplampen, het vermogen kwam daarmee op 57 PK. De winst zat dus vooral tussen de oren. Ook kreeg deze speciale uitvoering tussen de stoelen een heuse middenconsole rondom het pientere pookje.
Wel met blinde gaten, waarvoor je nog wat metertjes kon bijbestellen. Of later zelf monteren. De diepgewortelde Hollandse zuinigheid maakte zelfs geen uitzondering voor ‘s lands topmodel. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
Dat valt bij deze nog wel mee … voorzien van Recaro sportstoelen, een rolkooi, lichtmetalen velgen en verstralers waarmee je na zonsondergang een redelijk deel van Nederland kunt zien.
Het is bijna tien uur … en na een toelichting over de bijzonderheden van het routeboek en het verdere verloop van deze dag …
… is het tijd om te vertrekken voor de ochtendrit.
Het ochtend traject voert ons via een deel van het noorden van onze provincie naar Hooge Zwaluwe. Ook nu blijkt weer dat er voor ons nog steeds vele mooie onbekende weggetjes zijn. Prachtige route dus.
Eindpunt in Hooge Zwaluwe, locatie … “Ons dorp uit de jaren vijftig”. Hier gaan wij vandaag dus even terug in de tijd.
Een dorpje dat opgebouwd is met de sfeer van de vijftiger jaren. Compleet met café, “goei kamer”, winkel van Sinkel, fotograaf, klokkenwinkel en nog vele andere dingen die dit plaatje compleet maken.
Op het terras proberen wij met z’n allen op te gaan in de hitte van deze middag. Een lunch met ouderwetse groentesoep met ballen, broodjes, een verkoelend drankje en een heerlijke fruit cocktail.
Tegen twee uur wordt er weer aanstalten gemaakt om te vertrekken richting ons eindadres in Schaijk.
Met voor mens en machien onderweg even een rustpunt op een van de vele pontveren die ons rivierengebied rijk zijn. En zoals gebruikelijk bij pontveren ligt deze natuurlijk net aan de overkant als je aan komt rijden … dat wordt dus even wachten.
Toch mooi zo’n pont vol met dat ouwe “spul”.
Waarbij het slechts voor weinigen is weggelegd om in een klassieker te rijden die dezelfde kleur heeft als de pont.
Finish vandaag is Natuurgebied de Maashorst in Schaijk. Prachtige landelijk en bosrijke omgeving waar het na een wel zeer warme dag als deze goed toeven is in de schaduw, onder het genot van een drankje en zeer goed verzorgde borrelgarnituur.
En zelfs in een bosrijk gebied staan er soms zo maar een paar luxe luie fauteuils in het zand.
Vandaag onderweg gelukkig geen vragen gehad over foto’s, objecten of iets anders om op de antwoordkaart te noteren. Gelukkig maar, was het ook veel te warm voor. Maar wel enkele vragen tijdens de rondgang in het dorp van de jaren 50. Daarom alle aandacht voor de mannelijke kant van de organisatie om daar enige uitleg over te geven.
En dan blijkt dat, gezien het aantal en misschien wel makkelijk te vinden antwoorden, er enkele equipes met een gelijk aantal punten zijn geëindigd. Dus de enige oplossing is in dit geval de “hoge hoed” met daarin de namen en een eerlijk hand om daar de winnaars uit te halen.
Dat de uitkomst door het volgen van deze “procedure” zeer verrassend is, blijkt wel uit het resultaat. Het zijn namen die wij bij prijsuitreikingen van de achter ons liggende ritten, regelmatig voorbij hebben zien komen.
Winnaars vandaag … Martien en Angelique en goede tweede Hein en Anke, waarbij Anke de prijs in ontvangst mag nemen.
Ook als afsluiting van deze dag weer een dankwoord van onze voorzitter richting de organisatie.
Waarbij zeker duidelijke naar voren wordt gebracht, dat je niet zo makkelijk moet denken waar het gaat om het organiseren van een dag als deze. Doe het maar eens !
Dit viertal binnen Classique en Route heeft op zeer enthousiaste wijze de “handschoen” opgepakt en een fantastische rit neergezet met alles wat daarbij hoort.
De mannen staan hier wel voor het “front” van de troepen, maar de dames mogen wij in dit geval zeker niet vergeten.
Op naar de volgende rit … 11 augustus, weer wat om naar uit te kijken.