Bij de finish en afsluiting van onze drie daagse rit in september 2017 werd gezegd; “Volgend jaar weer”. Als organisatie kan een rit niet beter worden afgesloten. Twee maanden later lag het raamwerk voor deze driedaagse rit al weer op tafel. Alleen alles nog even op papier zetten en de trajecten uitwerken.
De wintermaanden zijn daarvoor natuurlijk de ideale tijd. Vanuit je luie stoel op de computer, gebruikmakend van meerdere programma’s, de route uitzetten met alles wat daarbij hoort … prachtig. Virtueel rondrijdend door prachtige landschappen blijkt ook nu weer … wat is ons landje mooi.
Wij starten voor deze drie daagse in Aarle-Rixtel bij de Brabantse Kluis. Een plaats waar, zo wordt gezegd, hemel en aarde samenkomen.
Het klooster wordt nog bewoond door zo’n dertig zusters, met daarbij een veehouderij en een herberg die is ondergebracht in de voormalige langgevel boerderij van het klooster.
Er rijden deze rit zestien equipes mee die allemaal zo tussen negen uur en half tien parkeren voor dit prachtige historische complex.
En dan gaat het richting koffie met daarbij een Laarbeekse verwenbol. Wij zijn dan wel in Aarle-Rixtel, maar in de loop der jaren zijn ook hier enkele dorpen samengevoegd tot één gemeente met in dit geval de naam … Laarbeek.
Als iedereen is aangeschoven is het tijd voor enige algemene informatie over de komende dagen, met daarbij de uitreiking van het routeboek voor vandaag.
En ook deze drie daagse worden alle equipes weer uitgedaagd met een zogenaamde “vraag van de dag”. In totaal dus drie vragen met één antwoordkaart die pas de laatste dag bij de finish wordt ingeleverd.
Vandaag is dat een zogenaamde woordzoeker of in dit geval een namenzoeker. Een groot aantal namen van de vrienden van Classique en Route moeten worden weggestreept om op deze manier een aantal letters over te houden die de oplossing vormen van deze vraag.
Indien alles correct wordt gedaan is de oplossing “historisch erfgoed”. Iets dat ons als stichting en hobby zeker bezighoud.
Wij stoppen voor de lunch, na een rit door een deel van Duitsland, in Ulft.
En wel bij restaurant het Schaftlokaal dat is gelegen op het voormalige fabriekscomplex van een van de oudste ijzergieterijen in Nederland … de DRU. Gesticht in 1754 met als naam de Oude Hut. In 1774 is het bedrijf overgenomen door de burgemeester en apotheker uit Ulft, met de namen Diepenbrock en Reigers.
Uit de eerste letters van hun beide namen en de eerste letter van Ulft is de merknaam DRU ontstaan. De DRU heeft bekendheid gekregen door de productie van gietijzeren badkuipen, kapstokken en niet te vergeten de geëmailleerde ijzeren pannen die alleen verkrijgbaar waren in de kleur oranje.
Het wachten is op de aankomst van de eerste auto’s, en wij mogen met een aantal van onze klassiekers parkeren voor het Schaftlokaal.
Daar de ruimte beperkt is, zal een aantal van ons helaas toch gebruik moeten maken van de normale parkeerplaats op dit terrein. Het is een beetje passen en meten, maar uiteindelijk staan wij toch met een tiental stuks van dat mooie spul bij het Schaftlokaal op de stoep.
En voordat iedereen uiteindelijk naar binnen gaat, wordt er nog enige tijd om de auto’s heen “gedraaid”. Bij ons raakt men nooit uitgepraat. Ook wordt er van deze gelegenheid gebruik gemaakt om de motorkap van een MG-B half open te zetten, kunnen de acht cilinders een beetje afkoelen van het eerste traject van deze dag.
Naar binnen dus voor een voortreffelijke lunch in de stijl van de DRU, soep geserveerd in een pannetje.
Rond een uur of twee is het tijd om dit stukje Nederlandse geschiedenis weer te verlaten. Een prachtig oud fabriekscomplex dat sinds 2009 de naam DRU Cultuurfabriek draagt met daarin ondergebracht vele kleine bedrijven, een bibliotheek, een theater en zelfs de raadszaal van de gemeente Ulft heeft hier een nieuw onderdak gevonden.
Ook wordt er zo hier en daar gewerkt om de vraag van vandaag tot een goed einde te brengen, waarbij een beetje hulp altijd welkom is bij het vinden van een bepaalde naam.
Tijd om te vertrekken voor het middag traject langs de Nederlands Duitse grens, naar het van der Valk hotel in Enschede.
Na de eerste dag gaat het aan het begin van de avond richting restaurant waar zeker tijdens het diner wordt nagepraat over alle belevenissen van deze dag.
En dan is het de volgende morgen weer redelijk vroeg opstaan, waarbij de zon zich laat zien … het beloofd dus een prachtige dag te worden.
Na een stevig ontbijt is het om half tien verzamelen in de hal van het hotel voor de briefing van dag twee.
Even alle aandacht om niets te missen en … wat is vandaag de vraag van de dag ?
De vraag van de dag gaat over automerken. In de vorm van Scrabble letters die nogal wanordelijk zijn neergelegd en … er ontbreken twee letters. Hiervoor zijn, zoals bij dit spel gebruikelijk is, twee blanco blokjes toegevoegd om het aantal compleet te maken.
Het aantal punten dat behaald kan worden is het totaal van de cijfers die op elke letter wordt vermeld. Ook hier is in bepaalde gevallen twee of drie maal woordwaarde van toepassing.
De ochtendrit gaat naar Diepenheim via een groot deel van Twente, om te eindigen bij Landgoed Warmelo voor de lunch.
Na alle benodigde informatie te hebben doorgenomen gaat het richting auto’s om alles in gereedheid te brengen voor het ochtend traject.
Landgoed Warmelo, een buiten met een rijke historie. In 1952 gekocht door Prins Bernard en werd vanaf 20 april dat jaar bewoond door zijn moeder, prinses Armgard zur Lippe Biesterfeld, tot zij op 27 april 1971 overleed.
De vier kinderen van Juliana en Bernard kwamen er regelmatig logeren en hebben er in die tijd paard leren rijden van de huisgenoot van de prinses.
Na het overlijden van prinses Armgard heeft het huis drie jaar leeggestaan en is in 1974 weer verkocht. In 2003 is het ondergebracht bij Natuurschoonwet Landgoed Warmelo.
Warmelo staat vooral bekend om de tuinen in verschillende stijlen die om het huis liggen.
De lunch vandaag is in het voormalige koetshuis van het landgoed.
Wij mogen het landgoed oprijden via de oude hoofdpoort en parkeren langs de oprijlaan.
En als alles eenmaal staat levert dat toch maar weer een mooi plaatje op.
Ook nu weer een zeer gevarieerde lunch, waarbij de vraag van de dag alle aandacht heeft en er zelfs moderne hulpmiddelen worden ingeroepen om deze op te lossen.
Het middag traject loopt via een deel van Salland en de Holterberg weer richting Enschede.
En als je dan de eigenaar bent van een Alfa Romeo uit 1939 is er zeker wat “technische” belangstelling voor dit Italiaanse raspaardje.
Vertrokken wordt weer zoals wij zijn gekomen, via de oprijlaan.
Enkele achterblijvers maken van de mogelijkheid gebruik om de tuinen van het landgoed te bezoeken, waarin momenteel een expositie te bewonderen is van zandsculpturen die verschillende sprookjes uitbeelden.
Na aankomst in het hotel, is het ’s avonds weer tijd voor het diner.
Zondagmorgen, alweer de laatste dag. De dag begint zoals gisteren, met zon. Als dit zo blijft, mogen wij zeker niet klagen.
Er wordt vanmorgen uitgecheckt, bagage in de auto geladen en daarna naar de briefing voor de laatste twee trajecten van deze rit.
De routeboeken worden weer uitgedeeld, het ochtend en het middag traject bestudeerd en de vraag van de dag, tja … wat moet je daarmee ? Hoeveel bouten zitten er in een pot.
In het routeboek staat dan wel een foto van dit object, maar het zou toch beter zijn om deze misschien wel even in “levende lijve” te zien. Dat laatste gaat vandaag zeker een keer gebeuren.
Het gaat eerst richting ’s Heerenberg, naar Kasteel Huis Bergh. Een kasteel aan de rand van dit dorp met binnen haar muren het Kasteel Café Heeren Dubbel, waarbij het onderweg soms even terugschakelen is om de snelheid een beetje aan te passen.
En in een omgeving als deze kom je zo af en toe wat levende “have” tegen.
Na parkeren buiten de muren van het kasteel volgt nog een kleine wandeling richting de lunch.
Waarbij het ook mogelijk is om deze wandeling een stukje in te korten door voor de poort uit te stappen.
En dan eindelijk staat hij daar … de pot met bouten. Het inschatten en overleggen kan beginnen en iemand kan zelfs niet nalaten om de pot te openen. Misschien een poging om te zien of op deze manier het aantal wordt prijsgegeven.
De lunch die hier wordt aangeboden is voortreffelijk.
Tijdens de lunch ontvangen wij het bericht dat er een equipe stilstaat met een motorisch probleem. Het koelsysteem van de motor heeft de pijp aan Maarten gegeven.
Gelukkig zijn er binnen onze gelederen mensen die dan assistentie verlenen en proberen dit gestrande twaalfcilinder Engelse icoon weer nieuw leven in te blazen, met een flinke dosis technische kennis en de nodige reserve onderdelen.
Het mocht dit maal niet zo zijn, het zo geprezen Engelse product staat stil.
Er zit niets anders op dan een bekende Nederlandse hulpdienst te bellen. Tijdens het wachten op het verlossende transport wordt er gezamenlijk geluncht en melden de twee equipes, die in dit geval technische ondersteuning hebben verleend, zich later weer bij de finish.
Na de lunch in ’s Heerenberg gaat het richting finish via een deel van Duitsland.
Wij gaan richting Deurne naar het Grand Café “Beekman en Beekman”. Vernoemd naar een streekroman van Toon Kortooms. Deze roman volgt de lotgevallen van de tweeling Mathieu (Matje) en Heintje (Hein) Beekman uit de Peel en van hun vriend Hendrik van Ham, van hun jeugd tot hun jong volwassenschap in een tijd rond de Tweede Wereld oorlog.
Volgens de uitgever werden van dit boek meer dan twee miljoen exemplaren verkocht. Dat zou het tot de best verkochte roman in Nederland ooit maken.
Als iedereen binnen is en alle antwoordkaarten zijn ingeleverd kan er een begin worden gemaakt met de puntentelling.
Het antwoord van de vraag van vrijdag, de namenzoeker, was “Historisch Erfgoed”. Iets dat wij als Classique en Route zeker in stand houden. De automerken van vrijdag kostte wat meer tijd, maar de meesten hadden dit wel tot een goed eind gebracht.
De pot met bouten, tja … daar moet je een beetje geluk mee hebben, of een goed inschattingsvermogen. De inhoud was 290 stuks. Een equipe had het getal 289 ingevuld. Toch even in een arm geknepen … ja het stond toch echt op de antwoordkaart.
En dan is het zover, tenminste als alle gesprekken zijn afgerond en de stilte weerkeert. Een paar keer op de grond stampen met de prijs voor de winnaar van deze drie daagse rit wil hierbij ook wel helpen … een echte Twentse “gao” stok.
Ten tijde van rouw werd deze wandelstok voorzien van zwarte linten en ten tijde van vreugde, zoals bruiloften of geboortes, rijkelijk versierd met linten in vrolijke kleuren. Ook werd met deze stok op de deuren in het dorp geklopt voor het aanzeggen van een sterfgeval of de melding van een gezinsuitbreiding. En … ook wordt beweerd dat je, indien nodig, er rake klappen mee kon uitdelen.
De vorm van de stok is niet zo gemaakt, maar takken van bijvoorbeeld de beuk, de iep of een andere boomsoort, werden “gewurgd” door de kamperfoelie. Op deze manier ontstond de gedraaide vorm. Na het vinden van een geschikte stok werd deze zes maanden in de paardenmest gelegd. Door de ammoniak in de mest werd het hout goed geconserveerd en waar de bruine kleur dan vandaan kwam laat zich raden.
Buiten dit typisch Twentse gebruiksvoorwerp voor de winnaar, krijgen alle prijswinnaars een pakketje met daarin een paar flesjes Twente bier, met bijbehorend glas en opener. In een keer alles bij de hand om onmiddellijk van dit lokale brouwsel te genieten.
En dan wordt het tijd om wat prijzen uit te reiken. De derde gaat naar Jan en Marijke, maar die zijn helaas niet aanwezig.
Hebben vandaag helaas moeten afhaken vanwege de eerdergenoemde motor problemen. Om dit toch een beetje goed te maken, ’s avonds op weg naar huis de derde prijs nog even bij hun afgegeven.
De tweede gaat naar Hein en Anke.
En de winnaars van deze drie daagse … Wim en Christine, inclusief “gao” stok natuurlijk.
Ook deze rit wordt weer afgesloten door onze voorzitter met een woord van dank richting Ton en Nanke als organistoren van deze drie daagse.
Dit alles ondersteund door een bos bloemen en een … overhandigd door Annie.
Organisatie van deze drie daagse was in handen van Ton en Nanke.
VOLGEND JAAR WEER ?