Het is alweer de laatste rit van dit jaar waarbij wij in het spoor treden van de Bokkenrijders. Dit waren volgens het volksgeloof personen of geesten, die op bokken door de lucht reden. In de achttiende eeuw was dit de naam die gegeven werd aan een bende dieven, afpersers en plegers van gewelddadige berovingen in de Landen van Overmaas en het voormalige graafschap Loon.
Hoewel wij in Weert starten bij “De Sluis” gaan wij, zo zal later blijken, in de loop van de dag richting Maaseik wat eens behoorde tot het voormalige graafschap Loon, een van de streken waar deze bende actief is geweest.
De opkomst van deze dag is fantastisch, zesentwintig equipes, waaronder zes introducés. Zo blijkt maar weer dat er veel belangstelling is om een keer met een van onze ritten mee te rijden.
Rond negen uur vult de parkeerplaats zich langzaam met dat mooie ouwe “spul”.
Maar eerst, voordat er een begin wordt gemaakt met de rit, langs de starttafel en natuurlijk koffie of thee met daarbij een stuk onvervalste Limburgse vlaai.
Na dit alles krijgen wij van de organisatie te horen wat de verdere invulling van deze dag zal zijn. Uiteraard zijn er tijdens de rit weer enkele vragen waarbij de vraag hoeveel sluizen, rivieren en kanalen wij op de route tegenkomen toch wel enige aandacht zal vragen.
Van de sluizen graag het aantal, maar van de kanalen en de rivieren ook de naam. Dat wordt dus niet alleen letten op het verkeer en wil je naar huis met een enigszins goed gevoel, dan zeker ook de omgeving in de gaten houden.
De eerste sluis ligt tegenover de start locatie, sluis 16 onderdeel van de Zuidwillemsvaart. Staat er tenminste al iets op de antwoordkaard, de rest zal ook wel lukken.
Tijd om te vertrekken, met daarbij nog enige serieuze aandacht voor de techniek.
Hierboven een van de drie viervoeters die vandaag aanwezig zijn. Ook zij communiceren zo nu en dan, zoals ook wij mensen, op luidrustige wijze.
De laatste informatie wordt overhandigd. Daarna gaan wij het mooie Limburgse land in, waarbij het routeboek ons richting Maaseik brengt. Toch maar even stoppen op de markt voor het antwoord op een van de vragen, “Wie zijn er in deze omgeving vereeuwigd”.
Het antwoord op deze vraag staat groots op het midden van dit plein, een standbeeld van de broers Jan en Huibrecht van Eijk. Twee voor deze omgeving zeer bekende kunstschilders, beiden geboren in Maaseik. Waarbij hun namen duidelijk worden weergegeven op de sokkel.
Beroemd geworden door een groots uit twee delen bestaand “achtluik”, voorstellende … “De aanbidding van het Lam Gods”.
De opdrachtgever was een van de “Schepenen” van de stad Gent. Dit vijftiende eeuws Vlaams altaarstuk is nog steeds te bewonderen in de Sint-Baafskathedraal in deze stad.
Voordat dit vergeten wordt, toch maar even noteren in het routeboek. En verder gaat het richting lunchadres, de Hompesche molen in Stevensweert.
Het maakt niet uit in welke richting je rijdt, dit deel van Limburg wordt zeker gedomineerd door de Maas en de vele wateroppervlakten die daarmee verbonden zijn.
Het weer vandaag is onvoorstelbaar, een strak blauwe lucht met daarbij een zeer aangename temperatuur. Ook Maasbracht ligt op onze route vandaag met een vraag, antwoord … plaats met de op één na grootste binnenhaven van Europa.
Tijd om de inwendige mens te versterken met een gebakken ei, een kop soep en een oer Nederlands product, een kroket !
Voordat aan het middag traject wordt begonnen, buiten in alle rust nog even genieten van het mooie weer.
Bij onderstaand plaatje rijst zeker de vraag, “Is het afval bij de dames gezet, of de dames bij het afval”.
Na deze stop gaat het weer verder door deze mooie provincie, waarbij zo af en toe ongemerkt een grens wordt gepasseerd, Nederland België, België Nederland, Nederland Duitsland, Duitsland Nederland ?
Een vraag hierover bij de inlevering van de antwoordkaart valt bij sommigen toch een beetje koud op het dak , “Hoe vaak zijn wij een landsgrens gepasseerd ? Het juiste antwoord … zes maal.
Ook passeren wij onderweg een Limburgs Wijndomein met de naam Aldeneyke. Uiteraard een van de vragen, dus deze ook noteren op de antwoordkaart.
En een oplettend mens ziet dan toch dat wij zo af en toe tijdens deze rit wat wijnranken passeren, Limburgse wijn dus ! De winnaars van deze dag, zo zal later blijken, krijgen een paar flessen van dit goddelijke lokale vocht als beloning voor de geleverde prestatie.
De middagrit zit er bijna op, wij gaan naar de finish locatie “Landgoed Kasteel Limbricht”.
Op de binnenplaats van deze prachtige locatie worden wij ontvangen voor de afsluiting van deze dag. Waarbij ook ditmaal de mogelijkheid wordt geboden om enkele van de auto´s in onze nabijheid op te stellen.
En ook nu weer gaat er even een motorkap open om een geïnteresseerde wat bijzonderheden te vertellen over de techniek.
Bij de finishtafel worden alle antwoordkaarten in ontvangst genomen, het tellen kan beginnen.
Dus voor ons is het even wachten op de uitslag, en ook nu weer is er voldoende “stof ” om over te praten.
En dan …. na lang wikken en wegen, verschijnen Tom en James met de antwoorden op alle vandaag gestelde vragen en de lang verwachte klassering.
De namen van de rivieren die wij vandaag op de route zijn tegengekomen, dat waren er maar twee, de Maas en de Roer. Daarbij nog een handjevol kanalen, waarvan sommige namen nou niet echt bepaald zijn bijgebleven uit je rijke schoolverleden.
Het aantal sluizen, vijf in totaal en nog een vraag over Nedcar in Born, “Welke automerken zijn hier gedurende het roemruchte bestaan van dit bedrijf geproduceerd”.
Dat waren Daf, Volvo, Mitsubishi, Smart en momenteel de Mini en de BMW één serie. Waarbij Mitsubishi en de BMW één serie voor sommigen toch wel een paar vreemde eenden in de “bijt” waren.
Verdiende winnaars, Edo en Marijke met een paar flessen wijn van het eerder genoemde wijndomijn.
Christine en Wim als goede tweede, een tasje met inhoud … heerlijke Belgische Pralines.
En een mooie derde plaats voor Nanouk en Martin. Een van de equipes die vandaag meereden als introducé met een Saab 900 turbo coupé uit 1985. Een prachtig Zweeds automerk met een rijke historie dat helaas ook al niet meer bestaat.
Als de rust, na deze prijsuitreiking weer is teruggekeerd wordt door Tom de vraag gesteld, “Wie doet er van jullie de dagelijkse boodschappen”. Een vraag die iedereen enigszins verrast, wat moet hier uit voortkomen ?
Na enig aarzelen wordt er een groep gevormd met toch wel wat verbaasde en lachende gezichten.
Wat krijgen zij … een muntje voor een winkelwagentje met daarop de afbeelding van een Bokkenrijder.
Dat was het dan, onze laatste rit in het jaar 2018 met als vanouds een dankwoord richting de organisatie van deze dag, Tom en James, met daarbij natuurlijk hun dames Leny en Giselle en niet te vergeten de dochter van Tom en Leny … Amy.
Wij gaan even een winterstop in … maar de plannen voor Classique en Route voor het jaar 2019 liggen al op de “plank”.