De Morgan van John en Marion, de organisatoren van de rit van vandaag, staat inclusief een van onze klapborden en lustrum jaarschild klaar om te vertrekken naar de startlocatie in Baarle Hertog.
In dit geval het “Sport Hotel Bruurs”, een locatie met vele mogelijkheden op sportief gebied waar wij vandaag niet aan toe zullen komen.
Afgezien dan van het tijdens de rit bewegen van de armen om van versnelling te wisselen en alles in goede banen te leiden met de juiste stuurbewegingen. Dit alles in samenspel met de twee benen waar het gaat om het bedienen van de rem, het gaspedaal en niet te vergeten de koppeling.
Onze dames, die bij de meeste van onze ritten nauwgezet het routeboek bijhouden, zullen dit vandaag doen met soepele handbewegingen waar het gaat om het hanteren van pen of potlood, waarbij vooral niet vergeten mag worden dat de hersenen bij dit alles flink moeten werken om de uitgezette route nauwgezet te volgen.
Kort gezegd, een ritje als vandaag mag je best vergelijken met een uurtje “fitness” dus … de keuze van deze startlocatie is zo gek nog niet.
Niet alleen de mens maar ook de techniek moet in topconditie zijn, daarom hiervoor nog wat extra aandacht zo vlak voor de start.
Ook dit maal duurt het even voordat iedereen vanaf de parkeerplaats naar binnen is gegaan voor een lekkere kop koffie of thee, met daarbij vandaag een stuk appeltaart voorzien van de nodige slagroom. Voor dit alles natuurlijk even langs de starttafel en … honden moeten helaas buiten blijven. Gelukkig komt er voor hem en zijn baasje iemand van ons naar buiten voor wat gezelschap met de nodige koffie.
Rond half elf wordt een begin gemaakt met de start. De organisatie heeft vandaag wat anders met ons voor dan wij gewend zijn. Na het ochtend deel en de lunch wordt er overgestapt in een touringcar en blijven onze klassiekers voor enig tijd achter op het lunch adres, om later die middag weer door ons te worden “bemand” voor een korte rit naar de finishlocatie.
Het traject voert ons deze morgen door een deel van België naar de “Oude Belg” gelegen in het kerkdorp Weebosch in de gemeente Bergeijk. Gezien de naam misschien wel een mooie en wellicht toevallige combinatie met een groot deel van de ochtendrit.
Toch handig om zo’n “klapbord” bij de inrit langs de kant van de weg neer te zetten, wordt er zeker niet voorbij gereden.
En dan is het zover, met z’n allen de bus in voor een rit door het grensgebied van Brabant en België. Dit om kennis te maken met de rijke geschiedenis van het smokkelen in dit gebied in vroeger jaren door zeer volhardende en gedreven smokkelaars.
Mannen en zelfs vrouwen die er niet voor schroomden de strijd aan te gaan met douaniers in de vorm van slimme vondsten om deze mensen om de tuin te leiden. Hierbij werden zelfs provisorisch gepantserde voertuigen ingezet waarbij menigmaal stalen “kraaienpoten” door een gat in de vloer op de weg werden gestrooid, om er voor te zorgen dat de achtervolging door deze rijksambtenaren moest worden gestaakt door een stel lek gereden banden.
Bekend zijn natuurlijk de boter en sigaretten als smokkelwaar, maar zoals wij later te horen kregen gingen zelfs koeien de grens over. Dit alles om een paar centen te kunnen bijverdienen als aanvulling op een veelal karig dagloon in die tijd.
Een uurtje of twee niet nadenken over linksaf, rechtsaf of rechtdoor, maar luisteren naar een gids die ons in geuren en kleuren vertelt wat er zich zoal heeft afgespeeld op smokkelgebied in de ver achter ons liggende jaren in dit grensgebied. Dit alles natuurlijk doorspekt van sterke verhalen en de nodige anekdotes.
En dan opeens, op een verlaten zandpad, dat maar enkele meters van de Belgische grens is verwijderd, wordt de bus staande gehouden door een douanier, dat voorspeld niet veel goeds !
En inderdaad, na te zijn ingestapt wordt door hem de vraag gesteld; “Uw identiteitspapieren alstublieft”. Om deze te kunnen overleggen is voor sommigen niet mogelijk. Deze mensen worden door deze rijksambtenaar vriendelijk verzocht om uit te stappen en mee te komen.
Met voor de achterblijvers de vraag, zien wij ze nog terug ?
Achteraf blijkt dit nogal mee te vallen. Niet zo lang na dit “angstige” moment mag iedereen uitstappen om kennis te maken met klaarblijkelijk een fles in beslag genomen smokkelwaar, waar wij allemaal met gepaste mate aan mogen nippen.
En dan blijkt dat een rijksambtenaar ook zelf graag wil weten of de in beslag genomen “waar” wel voldoet aan alle kenmerken waar deze voor staat.
Tijd om weer in te stappen, de bus wacht. We gaan weer richting “De Oude Belg” waar onze klassiekers geduldig op ons wachten. Na een korte rit eindigt deze dag in Eersel bij het Kempenmuseum “De Acht Zaligheden”, waar wij mogen parkeren in de boomgaard.
Nog geen vraag gehad vandaag, maar dat gaat hier toch gebeuren. Daarom nog enkele momenten waarbij er zo hier en daar een stilte valt en zeer diep wordt nagedacht.
Vragen over kerken, molens en gemeenten waar wij vandaag langs – en doorheen zijn gereden.
En dan uiteindelijk komt, na het sorteren van de “papierwinkel”, het verlossende woord van de organisatie.
Een gedeelde tweede plaats voor Ben en Mirelle en Martien en Angelique.
En een verdiende eerste plaats voor Ad en José met als trofee een smokkelaar.
Ook na deze rit weer een dankwoord van onze voorzitter richting John en Marion voor een voortreffelijke georganiseerde dag, die voor ons anders was dan alle andere die wij in de jaren van ons bestaan mochten meemaken.
In de maand juli staat er geen rit op onze agenda. Maar twaalf augustus gaan wij richting Zeeland. Deze rit wordt georganiseerd door Jac en Annie, de uitnodiging ziet er veelbelovend uit.