Dat wil zoveel zeggen als, “Ontbijten en dan wegwezen”.
Het vraagteken was deze dag dus nog een onzekere zaak, de betekenis daarvan bleef voor ons daarom nog even een echt vraagteken.
Een ding was wel zeker, de rit op deze prachtige zonovergoten zondag begon met een groots ontbijt op de markt in Eersel.
Dit alles verzorgd door de Stichting Promotie Eersel, waarbij de organisatoren van de rit al vroeg aanwezig was om alles voor ons in goede banen te leiden.
Natuurlijk mag daarbij het toeziend oog van de contente mens, een zeer markant beeldje op de Markt, niet ontbreken. Na enige tijd wordt de Markt niet alleen langzaam gevuld met de deelnemers aan de rit, maar ook met de overige mensen die zich hebben aangemeld voor dit unieke ontbijt.
En dan natuurlijk richting het buffet, voor het geheel naar eigen inzicht samenstellen van een fantastisch ontbijt, om ons daarna …
… met een goed gevulde maag richting briefing te begeven, doorspekt van de nodige uitleg over de gang van zaken deze dag.
Waarbij op zeker moment toch iemand even speciale aandacht opeiste.
Er waren geen vragen, dus richting onze auto’s om aan deze rit te beginnen onder een fel brandend zonnetje. Voor de cabrio mensen was dat zeker een reden om te “smeren” met minstens factor veertig !
Dan de rit zelf … Brabantse Kempen en een stuk door het land van onze zuiderburen, waarbij onderweg voldoende tijd was om nog ergens op een terras aan te leggen voor een glaasje fris of een kop koffie. Met onderweg zelfs een ontmoeting met echte paardenkrachten !
De finish was bij café ’t Donk in Duizel, met daarbij het verzoek van de organisatie om toch zeker rond vier uur aanwezig te zijn voor een speciale opdracht … dat was natuurlijk dat vraagteken in de aanhef van de uitnodiging.
Ook vandaag weer aandacht voor de antwoordkaart met een redelijk aantal lege regels die in de loop van de dag toch ingevuld dienden te worden.
Voor ons gereserveerd … een prachtig grasveld waar al dat mooie ouwe spul in het gelid kon worden opgesteld.
En dan natuurlijk nog het vraagteken … dat stond voor een pizza oven die al redelijk op temperatuur was. Niks bestellen, ZELF DOEN ! Dus de handen uit de mouwen en kneden en rollen om op die manier je eigen favoriete stukje Italië samen te stellen.
Daarna de oven in om in luttele minuten te worden omgetoverd in een traditioneel gerecht uit het zonnige zuiden.
Dan nog de vraag; “Wie heeft vandaag het beste opgelet en was in staat de meeste van de onderweg gestelde vragen goed te beantwoorden”. Wat nog wel even een twistpunt was of een gegeven antwoord op een vraag aan de linker kant van de weg, een aantal strafpunten opleverde. Het reglement gaf namelijk aan dat de antwoorden alleen rechts van de te volgen route aanwezig waren.
Na het bekendmaken van de antwoorden door Leo, met daarbij natuurlijk de vermelding van alle bijzonderheden, werd deze dag door Dion op geheel eigen wijze afgesloten. En de prijzen, dat kan maar een ding zijn in deze tijd van het jaar …. asperges !
Voorzien van een alleszeggend etiket met de tekst … “Van kop tot kuntje de lekkerste”.
In dit geval dus als eerste, tweede en derde prijs … respectievelijk voor Ton en Nanke en een gedeelde tweede prijs voor Hein en Anke en Jac en Annie.
Voorzien van een alleszeggend etiket met als pakkende tekst … “Van kop tot kuntje de lekkerste”.
Organisatoren van deze rit … Leo en Gemma / Dion en Phil